"Dziewczyna z Sąsiedztwa" Jack Ketchum

Tytuł: Dziewczyma z sąsiedztwa
Tytuł oryginału: The Girl Next Door
Autor: Jack Ketchum
Data wydania: 21 październik 2009
Liczba stron: 301
Kategoria: thriller/sensacja/kryminał


Opis:

Przedmieścia. Ciemne ulice, przystrzyżone trawniki i przytulne domy. Miła, spokojna okolica. Jednak nie dla nastoletniej Meg i jej kalekiej siostry Susan. W domu Chandlerów, przy ślepej uliczce, w ciemnej, zawilgoconej piwnicy, Meg i Susan zdane są na łaskę kapryśnej i cierpiącej na ataki szału ciotki, którą szybko ogarnia szaleństwo. Szaleństwo, którym zaraża swoich trzech synów- oraz w końcu całą okolicę. Jedynie jeden, zatroskany chłopiec stanie niepewnie, pomiędzy Meg i Susan a ich okrutną, bolesną śmiercią.

Moje wrażenia:

    Rzadko która książka wywiera na mnie tak olbrzymie wrażenie, że nawet tak długi czas po jej odłożeniu, dalej dostaję gęsiej skórki, ilekroć sobie o niej przypomnę. I choć przeczytałam czy obejrzałam dużo horrorów, żaden nie może równać się z tym.

  Książka zaczyna się spokojnie. Nic nie zapowiada, że z każdą stroną będzie mroczniej. Podchodziłam do lektury na luzie. W końcu mnie w książce czy filmie nic nie przerazi. Tak przynajmniej myślałam, dopóki jej nie przeczytałam do końca. 
   Sama lektura jest bardzo dobrze napisana. Nie mam tu do czego się doczepić. Zarówno styl i język jest przystępny. Książka ma zaledwie 300 stron, więc nie jest to bardzo dużo. Jest przedstawiona z punktu widzenia dziecka, jednak w niczym to nie przeszkadza. Bohaterowie są bardzo dobrze wykreowani, mam wrażenie, że mieszkają oni tuż obok mnie. Czułam się tak, jakbym ich znała.
 
   Co do reszty- napięcie jest budowane stopniowo. Z każdą stroną nie wiedziałam co mam robić. Chciałam tą książkę przeczytać, ale nie mogłam. W pewnym momencie wiedziałam, że muszę ją czytać w biały dzień bo wieczorem i w nocy za bardzo się bałam. Nie jest łatwą książką. Pokazuje okrucieństwo i zło, ale tak wielkie, że aż niewyobrażalne.

   Lektura nie jest dla ludzi o słabych nerwach. Ja miałam momentami dość, nie raz musiałam ją odkładać tylko po to, żeby się przejść i wrócić do czytania.
   Po jej skończeniu miałam w głowie tylko jedną myśl. Że największym potworem jest człowiek. Nikt, nie jest w stanie zrobić tyle złego drugiemu co człowiek. Największą ironią literatury jest to, że z wampirów (Zmierzch) , zombie (Wiecznie Żywy)   czy z wilkołaków (znów Zmierzch) robi się "normalne" osoby, gdy tymczasem ludzie idą dokładnie na odwrót.
Mogę ją polecić z czystym sumieniem. Jednak jeśli nie jesteście mega spokojni, i macie słabe nerwy lepiej trzymajcie się od niej z daleka. Ewentualnie radzę przygotować się mentalnie.

Pragnę tylko zaznaczyć, że książka jest oparta na faktach. Nie jest wymysłem autora, tylko autentyczną historią, która się zdarzyła.

Ocena: 10/10