środa, 29 kwietnia 2015

Wypad do Ogrodzieńca

              To niesamowite jak ten czas szybko leci. Dopiero co był weekend a tu już jest środa. Podejrzewam że to wszystko przez wiosnę- każdy dzień przynosi inną pogodę, ale chcę się żyć. Nie to co zima. Śnieg, brzydko, jeszcze nie zrobi się jasno a już jest znów zimno.
             Ogólnie też ten weekend był mega zakręcony. Załatwiłam go sobie tak na pożegnanie pracy (jutro kończy mi się umowa) i miałam ze znajomym jechać w Bieszczady. Ale pokłóciliśmy się i nie pojechaliśmy. Potem stwierdziłam że pojadę do Zakopanego na weekend, potem że tylko na sobotę. I przy tej jednodniowej wycieczce do Zakopanego zostałam. Ale mama stwierdziła że będzie brzydka pogoda, że w ogóle wyjazd mi się nie uda więc zostałam w domu. No tak- co zwiedzać w Zakopanym jak jest brzydko? Raczej nic takiego nie ma. Potem jednak okazało się że pogoda była tak śliczna jakby to lato było.
Z racji tego że została mi jeszcze wolna niedziela, uparłam się że mamy gdzieś jechać. W końcu nie będę  marnować weekendu. Nie po to walczyłam o niego jak lwica, żeby z podkulonym ogonem powiedzieć że nigdzie nie byłam.

              Ale wracając do tematu. Kiedyś pisałam w tej notce http://swiatrico.blogspot.com/2015/02/spacer-po-rynku-krotkie-przemyslenia.html   że chciałabym pokazać wam miejsca które warto zwiedzić poza Krakowem. I w niedzielę udało się zacząć to postanowienie.

           Byłam bowiem w ruinach zamku w Ogrodzieńcu
 


Pogoda nam się udała- była naprawdę ładna. Dopiero gdy mieliśmy już iść do samochodu się rozpadało i mi bateria w aparacie padła. Więc tak na "Do widzenia" się skumulowało, 

Z domu wyjechaliśmy o 12.15, po drodze zabierając wujka i ciocię. Pierwsze pojechaliśmy na Pustynię Błędowską. Przez jakiś czas była ona zamknięta ze względu na to że zarosła i trzeba było ją ratować. Pierwszy raz nie robili to ludzie tylko, uwaga, uwaga kozy. Tak, wypuścili kozy żeby zjadły wszelkie trawy, krzaki itd. Kozy swoją robotę zrobiły i Pustynia znów jest otwarta.
Przyznam że dla mnie to było wielkie zaskoczenie- pamiętam jak byłam tam kilka lat temu to tych krzaków, sosen, drzew było mnóstwo i niby piasek był no ale jednak. A teraz taka wielka piaskowa przestrzeń. I teraz wygląda jak prawdziwa Pustynia.







Potem już na spokojnie ruszyliśmy do Ogrodzieńca. I tu też pojawiło się zaskoczenie. Nie byliśmy tu tak dawno i trochę się pozmieniało. Jak zamek stał tak stoi to fakt. Ale zmieniła się nieco trasa zwiedzania ( nieco inaczej szło się kilka lat temu). Do tego koło zamku pojawiło się całe mnóstwo atrakcji. Jest Park Linowy, Park Doświadczeń, Tor Saneczkowy, Dom Legend i Strachów oraz Park Miniatur. Miałam nadzieję że wejdziemy do tego Parku Miniatur (jest mały około 10 miniatur ale zawsze coś) ale niestety pogonił nas deszcz.

     Wejście na zamek kosztuje 9 zł- bilet normalny i 7 zł ulgowy. Jeśli chcemy jeszcze oprócz zamku zwiedzić Gród w Birowie to płacimy za bilet normalny 13 zł a za ulgowy 10. Jest też możliwość zwiedzenia samego Grodu w cenie 5 zł za bilet normalny i 4 zł bilet ulgowy.

My nie byliśmy w Grodzie- było otwarte do 17 bodajże, a baliśmy się że nie zdążymy.

Po wejściu na teren zamku, razem z bratem ruszyliśmy z "kopyta" do Sali Tortur. Powiem wam jedno, jeśli chodzi o zwiedzanie, chodzenie gdzieś to razem z bratem zachowujemy się jak bliźniaki. Zawsze idziemy w tą samą stronę, myślimy to samo itd. Tylko niestety brat jest młodszy ode mnie, więc kwestia wiekowa jest jedyną przeszkodą do bliźniaków ;p Ale że rodzeństwo to widać.


I jedno wam powiem- być kobietą w tamtych czasach było naprawdę trudno. Poniżej jest zdjęcie Krzesła Czarownic. Może nie widać tego ale CAŁE jest w kolcach. Takie krzesło dla fakira jak powiedział wujek. Przywiązywano kobietę do tego krzesła i za każdym razem kiedy się jakkolwiek ruszyła kolce wbijały się do jej ciała. Na samą myśl mnie wszystko bolało.


Sala Tortur była podpisana jak widać. Ja się cieszę że już wyszliśmy z średniowiecza i ludzie nie są tak zacofani. Albo inaczej nie są aż tak brutalni. Bo po tym co zobaczyłam w tej sali to nie życzę nawet najgorszemu wrogowi takiego czegoś.  Były tam  przyrządy do wyłamywania stawów, klatki błaznów w których dawali po  kilka osób, jakieś urządzenie do wypruwania jelit. Po prostu co jedne to gorsze. Była też Żelazna Dziewica. Taki sarkofag wielkości człowieka z kolcami długości mojej ręki w środku. Zamykali tam człowieka. Nie wiem czy te kolce dosięgały ciała ale chyba nie chcę wiedzieć. 





 



Zostawiając jednak Salę Tortur, przejdźmy dalej. Zresztą, nie będę może pisać nie wiadomo ile. Zapraszam do oglądania zdjęć. Historii macie za dużo w szkołach/ uczelniach więc zdjęcia są lepsze ;p 











To pomieszczenie poniżej zainteresowało mnie najbardziej. Dlaczego? Bo to biblioteka, czyli coś dla mnie. Wchodziło się do niej z sypialni, więc takie połączenie idealne dla mnie. Sypialnia i obok własna biblioteczka. Aż się głupio poczułam z tą moją marną szafeczką w porównaniu z takim pomieszczeniem.

Tak wyglądał zamek kiedyś. Szanowny Pan zrobił makietę jak wyglądał zamek kiedyś.

A tak wygląda teraz. No cóż różnica jest widoczna. Zamek niszczałby dalej i teraz nic by z niego nie zostało gdyby nie to że ktoś się nim zainteresował w ostatniej chwili i postarał się by go ratować za co powinniśmy mu dziękować.


Dziedziniec zamkowy- chyba jedyne miejsce gdzie dało się zrobić dobrze zdjęcie całego dziedzińca a nie części. 



Tu akurat jest Park Miniatur. Nie jest tak wielki jak w Inwałdzie ale przedstawia zamki i Warownie. Przynajmniej z tego co widziałam z daleka. Żałuje że nie byliśmy w środku ale przegonił nas deszcz. 

Tu akurat jest Park Doświadczeń i Tor Saneczkowy. Na drugim zdjęciu złapał się nawet kawałek Parku Linowego.


I Gród- maleńki na wzgórzu ale jest. Przynajmniej z daleka udało mi się go zobaczyć. 



Mam nadzieję że dotrwaliście do końca tej notki, Że jakoś przebrnęliście te zdjęcia i moje gadanie. I nie utknęliście na samym początku i nie wyłączyliście zaraz po Sali Tortur, Tak nie ma to jak na początek notki walnąć coś co odstraszy wszystkich czytelników ;p Ale włączycie drugi raz i przeczytacie ( przynajmniej mam taką nadzieję)  oraz skomentujecie ;) 
Miałam wstawić jeszcze zdjęcie z moją osobą- ale ta Sala Tortur jest wystarczająco przerażająca, więc nie chcę was przerazić jeszcze moim zdjęciem. Nie, nie chcę was mieć na sumieniu że zawału dostaliście.

A teraz was żegnam, życzę miłego dnia. I trzymajcie kciuki żebym wytrzymała te 7 godzin w robocie i żebym nie zrobiła czegoś głupiego.

czwartek, 23 kwietnia 2015

Światowy Dzień Książki i Praw Autorskich

              Jestem z tych nielicznych osób które uwielbiają czytać i się do tego przyznają. Nie wyobrażam sobie jechać gdziekolwiek bez żadnej książki. Zawsze muszę mieć przy sobie choćby najcieńszą książkę.

           Moja miłość do książek wzięła się pod koniec zerówki kiedy to samodzielnie przeczytałam jakąś Krakowską legendę. Wiecie, taka duma że sobie poradziłam bez pomocy babci/mamy/taty itd itp. I od tamtej pory się zaczęło. Każdy wiedział że mi najbezpieczniej kupić książkę bo na pewno mi się spodoba. Kłopoty zaczęły się mniej więcej na początku technikum. Dlaczego? Bo mam dużo książek w porównaniu z innymi. W tym momencie moja biblioteczka liczy około 200 książek. Dokładnie 181 książek w tym momencie stoi grzecznie a pozostałe są w świecie pożyczone.

          Więc niestety zdjęcie które wam przedstawiam nie jest pełne- ale mam nadzieję że wkrótce odzyskam resztę książek dzięki czemu będę mogła zrobić "Bookshelf Tour" (o ile ktoś będzie zainteresowany)


Wiem, że dużo osób twierdzi że czytanie jest obciachowe, niemodne itd. Ale ja uważam inaczej. Dla mnie czytanie ma wiele zalet- pobudza wyobraźnie, zwiększa zasób słownictwa, sprawia że możemy nawiązać nowe znajomości. Kilka razy zdarzyło mi się że siedząc z książką w ręce, ktoś do mnie podchodził i zagadywał o tytuł i rozmowa dalej się jakoś toczyła. 
Jednak książka to też taka "tajna broń". "Broń" która zawsze jest skuteczna w autobusach lub innych środkach komunikacji. O czym mówię?
Zdarzyło się wam kiedyś że do autobusu wsiadła osoba z która nie macie ochoty rozmawiać? Jak na złość wracacie ze szkoły/ pracy więc nauka nie wchodzi w grę. Panicznie szukacie słuchawek a tu niespodzianka bo nie ma. Aż nagle trafiacie ręką na "coś"- książkę. Wyciągacie i czytacie a osoba przechodzi dalej, ewentualnie nie przeszkadza wam czytać.
Nie wiem czy u wszystkich będzie to skutkować ale u mnie działa na 100%- żadna niechciana osoba się nie odzywa ;)

Na sam koniec chciałabym pokazać wam moich ulubieńców ostatnich miesięcy z książek.
Pierwsza to "Słodko Gorzka Szesnastka" - była ona pokazana kilka postów wcześniej. Odkąd wypożyczyłam ją w bibliotece od razu się w niej zakochałam. Teraz jest moja i co chwilę ją wyciągam.


Druga książka to "Północ" Jacqueline Wilson. Ta autorka jest po prostu absolutnie GE-NI-AL-NA. Polecam wszystkie jej książki. Mi została tylko ta- moja ulubiona. Resztę dałam kuzynce i powiem wam jedno. To była jedna z najgorszych decyzji jaką kiedykolwiek podjęłam. Książki są przeznaczone dla młodszych czytelników, ale nawet osoby starsze znajdą coś w niej dla siebie. 


Trzecia to "Abraham Lincoln. Łowca Wampirów"- prezent od byłego chłopaka. Ogólnie jestem maniaczką wampirów, fantastyki itd więc książka jak najbardziej mi pasuje. Jak tylko wyszedł film i zaraz potem książka stwierdziłam że chce ją dostać. I dostałam. Jeśli chcielibyście dowiedzieć się czegoś o Lincolnie a nie lubicie biografii to polecam wam tą książkę. Musicie tylko wyrzucić wampiry i dowiecie się o Prezydencie dużo rzeczy. Szczerze- ja dzięki tej książce zapamiętałam wszystko o Lincolnie.

Tutaj akurat jest seria "Kroniki Pradawnego Mroku"- z 6 książek brakuje mi tylko 1. Jeśli lubicie książki przygodowe z domieszką fantastyki (ale takiej minimalnej) to polecam wam tą serię. Strasznie wciąga i szybko się je czyta. 


Nie obyłoby się bez książki która jest ze mną przeszło 17 lat. Za żadne skarby świata nie oddałbym jej nikomu. Jest bezcenna, ukochana, uwielbiona i cała moja. Każda baśń z tej książki ma swoje przesłanie. I naprawdę, nie zrażajcie się tym że to baśnie i kojarzą się tylko z dziećmi. Jeśli traficie kiedyś na tą książkę, spróbujcie przeczytać choć jedną baśń. 


Seria "Harry Potter"- klasyka wśród moich książek. To ta seria sprawiła że pokochałam fantastykę. To ona sprawiła że na długie wieczory siedziałam spokojnie i czytałam książki. I to ona sprawiła że moja kuzynka, która nie czytała książek nagle zapałała miłością do nich. Co tu dużo mówić- Harry'ego powinien znać każdy. 



Na dziś już koniec. Mam nadzieję że dotrwaliście do końca ;)
I pamiętajcie- warto czytać ;) Nie tylko okazjonalnie, ale częściej niż raz na ruski rok. 

wtorek, 14 kwietnia 2015

Co się działo przez ten tydzień?

                Witam was po tygodniowej przerwie. Prawdę mówiąc nie mam zielonego pojęcia gdzie i jak zniknął ten tydzień. Czuję się tak jakby wessała mnie jakaś dziura po czym wypchnęła po tygodniu.
              We wtorek byłam na Kopcu Kraka na Turnieju Rękawki. Pierwszy raz byłam na takim czymś i jestem totalnie zachwycona, zakochana, zauroczona i mogłabym wiecznie siedzieć na takich turniejach. Średniowiecze czy w przypadku tego Turnieju czasy pogańskie.
Przyznam że na Turniej pojechałam tylko po to żeby spotkać się ze znajomym, którego dawno nie widziałam. Bałam się że mnie nie pozna, ale całe szczęście poznał. Przedstawił mnie swojej żonie, szwagierce i synkowi (który akurat spał :p). Pogadałam z nim godzinę, dałam mu numer telefonu gdyby coś kiedyś chciał i się rozstaliśmy w przyjaźni.
Tak naprawdę byłam tylko na bitwie, potem pokręciłam się między straganami oraz obozami wojów ( tak to się chyba mówi?) i wróciłam do domu. Jechałam akurat z jednym wojem który mi się podobał- ba, z całą grupką. Nie ma lepszych ludzi od nich- dzięki nim zrozumiałam że takie turnieje to jedno z moich zainteresowań. A miny ludzi którzy wsiadali do tramwaju były niezastąpione. Zresztą co się dziwić? Jaka byłaby wasza reakcja, gdy spokojnie wchodzicie do tramwaju i pierwsze co widzicie to ludzi ubranych w płaszcze i kolczugi z przyczepionymi mieczami i sztyletami. Mnie ogarniał śmiech za każdym razem gdy widziałam reakcje ludzi. Jak słowo honoru na następny raz sama znajdę sobie taki strój ( który do tanich nie należy ale się poświęcę) i będę w takim chodzić.


 Żeby nie było że sam tekst jest to proszę dla rozjaśnienia parę zdjęć ;) Przedostatnie zdjęcie to dwójka ludzi z którymi wracałam się do domu.









Tak, to zdjęcia z samej bitwy. Tyle co ja się niej uśmiałam to masakra. A ile razy sama chciałam tam wskoczyć i walczyć. Tylko niestety ani miecza ani zbroi ani wcześniejszego przygotowania.
Oczywiście żeby nie było że sama walka została sfotografowana przedstawiam wam kolejne zdjęcia.
Na 4 zdjęciu widać 2 z 4 kopców w Krakowie- Kopiec Kościuszki.















Z Turnieju jestem jak najbardziej zadowolona. I na następny Turniej wiem że też pojadę. Nie wiem kiedy jaki jest ale wiem że na pewno się tam pojawię.
Kolejne dni minęły spokojnie. W końcu założyłam sobie  Instagrama: https://instagram.com/rico_jones1/. Więc zapraszam do obserwowania.

W piątek stało się też coś co nigdy bym nie przypuszczała że się stanie- do znajomych przyjął mnie Chris Rorland i Thorbjorn Englund czyli gitarzyści zespołu Sabaton. Teraz pozostaje mieć nadzieję że Thobbe czasami czyta wiadomości od ludzi i kiedyś może odpisze ;)

                       Tak więc życzę wam miłego tygodnia- oby wam minął bardzo szybko. Dziś już kończę i dobranoc ;)