środa, 31 maja 2017

Warszawa- maj 2017

    Są momenty, kiedy człowiek ma dość. Kiedy chce się wyciszyć i zniknąć. Zarówno kwiecień i maj były ciężkimi miesiącami. Z każdym dniem, traciłam swój entuzjazm, by w pewnym momencie wyglądać jak swój cień. Dni dzieliłam na pracę i obowiązki w domu. Aparat leżał zakurzony gdzieś w kącie, książki zresztą też. Codziennie wchodziłam na bloga, próbując coś napisać, ale z marnym skutkiem. W wersjach roboczych pojawiało się coraz więcej notek, zaś opublikowanych coraz mniej. Wiedziałam że muszę to zmienić... Jednak, brakowało motywacji. Tak więc, w kwietniu po opublikowaniu ostatniej recenzji, ("Kapitan na Służbie" Stephan Talty, Richard Phillips) stwierdziłam że robię przerwę do odwołania.
   Minął tydzień... Drugi... I w trzecim nastąpiło coś, co sprawiło że znów chciałam pisać. Wróciłam do miasta, które kocham bardziej niż Kraków.
A o jakim mieście mowa? Warszawa (nie Rico, nie widać tego w tytule). Serio, uwielbiam to miasto, i atmosferę tu panującą. Jest o wiele lepiej niż w Krakowie. Bo choć nie dzieje się tyle, to miasto tętni życiem.


    Wiem że dużo ludzi nie widzi w Warszawie nic ciekawego. Mało zabytków, mało zwiedzania, no nie ma po co jechać. Tak, to prawda. Stolica nie ma tyle zabytków co Kraków, ale pod uwagę trzeba wziąć fakt, że II Wojna Światowa, odcisnęła tam swoje piętno.




A ja? Ja widzę tu pełno parków, fantastycznych, urokliwych uliczek i genialnych ludzi. Do tej pory wspominam grupkę ludzi, którym pokazywałam drogę na stadion ostatniego wieczoru. No i nie liczę Pana który szedł koło mnie z tekstem że mam ciężką walizkę. Gwarantuje że wiedziałam, że mam ją ciężką.


Do Warszawy pojechałam, z kilku powodów. Pierwszy to Targi Książki a drugi to Noc Muzeum (wyszło w praniu, dowiedziałam się o niej dosłownie przed wyjazdem). I chęć spotkania ze znajomym- czy też starszym bratem. Tu pragnę mu podziękować, za to że pilnował mnie żebym nie robiła głupot. 

Na Targach byłam tylko w piątek przez 2-3h i w sobotę tak samo. Resztę (czyli od środy popołudnia do niedzieli) chodziłam wszędzie gdzie się tylko dało. Dzięki temu mam już pewną orientację w terenie, gdzie co jest. Jeszcze parę razy, i będę znać Warszawę tak jak trzeba xD
Od ostatniej wycieczki niewiele się zmieniło. Remonty jak były tak są, mam wrażenie że niewiele poszły do przodu. W Łazienkach pojawił się paw Kuba, ale to chyba przez moje piszczenie w tamtym roku, że go nie ma xD Skąd Kuba? Nie wiem, tak ochrzciła go Pani która go karmiła, więc niech tak zostanie. Dołożyli też Bazyliszka! W końcu. W tamtym roku narzekałam, że my mamy smoka, a Warszawy  nie stać, żeby dać bazyliszka. No chyba mnie posłuchali. I wyczyścili kaczkę- kolejny sukces ;p Ale koniec pisania, i zostawiam was z zdjęciami ;)






















5 komentarzy:

  1. Przepiękne miasto! Chciałabym je kiedyś odwiedzić :)

    OdpowiedzUsuń
  2. Ja mogę jeździć do Warszawy choćby tylko do samych Łazienek. Najładniejsza rzecz w całym mieście, i te pawie <3
    Ale jednak Kraków forever i nic tego nie zmieni! XD

    Pozdrawiam ;)

    OdpowiedzUsuń
  3. Byłam niedawno w Warszawie. Piękne zdjęcia :D

    rilseee.blogspot.com

    OdpowiedzUsuń
  4. Ja jednak zostanę przy moim Krakowie :) Ale fajnie, że udało ci się pójść na targi, też bym chciała tam być...

    OdpowiedzUsuń
  5. Ja tak samo mialam ciezkie kilka miesiecy. Niestety trwało to u mnie dluzej ale juz sie zbieram i ucze sie byc pozytywna i wesola. Trzeba doceniac wszystko co nas otacza. Wszystkiego dobrego kochana. Buziaki

    Caiawichowska

    OdpowiedzUsuń